تاریخچه نامه نگاری در
ایران و جهان
نامه نگاری عبارت است
از ارسال نوشته‌ای برای فرد یا افراد دیگر جهت برقراری ارتباط و می‌تواند در مورد
هر موضوعی باشد و به صورت کاغذی که در قدیم بیشتر استفاده می‌شده یا الکترونیکی که
در عصر جدید کم کم جای نامه نگاری کاغذی را می‌گیرد، است. نامه نگاری یک نوع هنر
است و فقط توانایی نگارش مطرح نمی باشد و
نگارش متون زیبا ، گزینش واژه های زیبا و خط زیبا نیز بر استعداد و توانایی نامه
نگار می افزاید. اما امروزه زیبا نویسی خط چندان اهمیتی ندارد زیرا با تایپ می
توان به راحتی هر نوع خط زیبایی را انتخاب نمود. مسئله دیگر توانایی نامه نگار در
نگارش نامه های بین المللی است که متاسفانه بدلیل عدم آشنایی نامه نگاران و وکلاء
با دانش زبان انگلیسی ، قادر به نگارش اینگونه نامه های نمی باشند.
هر چند که نامه نویسی با ظهور تکنولوژی های
جدید با تهدید مواجه شده است اما تا زمانی که انسان قادر به نوشتن است، نامه نویسی نمی میرد.
در نقطه ای از تاریخ قرار
داریم که شاهد تغییرات جدی در زندگی بشر هستیم. تمام آنچه بشر صدها سال با آن خو
کرده بود، در چند دهه گذشته زیر و رو شده است. فاصله ها از بین رفته و جهان به
مکانی کوچک بدل شده؛ در هر لحظه ای که دو طرف اراده کنند و در هر نقطه ای از دنیا
که باشند، می توانند ارتباط برقرار کنند. یکی از قربانیان این تغییرات «نامه» است.
متاسفانه نامه نگاری که قرن ها مهمترین وسیله
ارتباطی انسان ها در فواصل دور بود، امروزه محدود شده به نامه های اداری خشک و رسمی
و تغییرات سریع. نامه نگاری برخلاف شیوه های ارتباطی امروز، به پشتوانه قرن ها از
آیینی برخوردار شده بود که نمونه اش را در شیوه های ارتباطی دیگر، کمتر می توان
دید. این گونه آیین ها تا به
امروز کم و بیش از بین رفته است.
در اهمیّت نامه نگاری همین بس است که عنوان
نمائیم که نامه ها بارها سرنوشت ملت ها و
میلیون ها انسان را تغییر داده اند و در نجواهای عاشقانه چنان بی رقیبند که گاه
شعر هم توان رقابت با آن ها را ندارد. با این حال در نقطه ای از تاریخ قرار داریم
که گویی باید شاهد وداع با نامه نویسی باشیم. حالا افراد بسیاری هستند که حتی یک
بار هم نامه ای را تمبر نچسبانده اند و در صندوق پست نینداخته اند. به راستی شاهد
پایان سنت نامه نویسی خواهیم بود؟
در زمان هخامنشیان واژه‌ها
را با خط میخی بر روی پوست دباغی شدهٔ جانوران می‌نوشتند. سپس آن پوست را به دست
چاپار یا پیک می‌دادند تا به مقصد برساند.
در واقع نامه نگاری از
زمان هخامنشیان به وجود آمد.
برای جابجائی نامه‌ها
در زمان ساسانیان از قاصد استفاده می‌شد و نامه را با اسب به مقصد می‌رساندند،
برای رفع خستگی و سرعت عمل بهتر بین راه در فواصل معین چاپارخانه‌هایی ساخته شده
بود که در آن‌ها یک یا چند نفر مرد سوار کار حضور داشتند تا نامه را که قاصد از
چاپارخانه قبلی می‌آورد به چاپارخانه بعدی برسانند.
در زمان صدارت امیر
کبیر شخصی به نام شفیع خان چاپارچی باشی از امیر کبیر دستور یافت تا تشکیلات چاپار
دولتی را نظم بخشد و امیر کبیر در اوخر سال ۱۲۶۶ دستور ساخت چاپارخانه‌های جدید در
تمام ایالت را داد.
از سال ۱۲۶۸ برای ارسال
نامه نرخ تصویب شد و تا بیست سال بعد ادامه داشت.
بعد از مدتی کتابچه‌ای
نیز تهیه و بین ایالات توزیع شد که در آن صورت چاپارخانه‌ها و مسافت هر کدام قید
شده بود لذا با گرفتن التزام از شفیع خان در اندک زمانی ارسال مراسلات و مکاتبات
خصوصی مردم بین مرکز و شهرهای مهم شکل گرفته و مرتب شد و مامورین ملزم به اجرای
دقیق و صحیح برنامه شدند. از ۱۸۰۰ سال پیش که کاغذ توسط چینی‌ها ساخته شد، نامه‌نویسی
روی کاغذ و کتاب‌نویسی پدید آمد و امر نامه‌نویسی خیلی آسان تر شد
تاریخچه نامه نگاری در جهان
در تاریخ 1750
سال قبل از میلاد مسیح و
در تمدن بابل، فردی به نام «نانی» در نامه ای نقش بسته روی کتیبه گلی به فردی با
نام «ای آ نصیر» شکایت کرد ارزش و درجه مسی که در بازار توسط یکی از تاجران شهر
فروخته شده، ایراد دارد. در ادامه نامه اش هم از تاخیر در تحویل کالا گلایه کرده
است. می گویند این اولین نامه کشف شده است، اما به نظر می رسد از روزی که آدم
توانست به قراردادی که «خط» نام گرفت برسد، نامه نگاری نیز رواج داشته است؛ پیش از
آن که قلم و کاغذی در کار باشد.
اما سنت نامه نویسی با ساخت کاغذ و جوهر بود که
شکوفا شد. پیام های جنگ و صلح را با نامه ها فرستادند. برای نامه رسان ها، جاده
ساختند و سیستم های پستی اولیه را ابداع کردند. اما حالا نامه نویسی غیراداری چنان
کمیاب شده است که اگر نامه ای با تمبر و پاکت دستمان برسد با تعجب به آن نگاه
خواهیم کرد.
اولین و مهمترین ضربه کاری به نامه را «الکساندر گراهام بل» زد.
وقتی تلفن اختراع شد، خیلی ها به درستی پیش بینی کردند که مردم کمتر نامه
خواهندنوشت. اما سرعت گسترش تلفن آن قدر نبود که ظرف یکی، دو دهه بساط نامه نویسی
را جمع کند. در قرن بیستم کم نبودند نامه هایی که خاطرات جمعی ما را شکل داده اند.
هستند نامه های سیاستمداران، نویسندگان و عشاقی که قرار بوده تنها یک نفر آن را
بخواند اما تاکنون میلیون ها بار خوانده شدند.
نامه های امروزه در مقایسه با نامه
های قدیم خیلی ارزانتر است و خیلی سریعتر به دست مخاطب می رسد و امنیت ارسال و دریافت
نامه خیلی بیشتر از قدیم است. امروزه نامه ها را تایپ نموده و ظرف چند ثانیه از
طریق ایمیل بدست مخاطب می رسانند. اما مسئله اساسی آشنایی با زبان بین المللی
انگلیسی می باشد که افراد را قادر به ارتباط بین المللی می سازد و از طرفی فقدان
دانش زبان وکلاء و عریضه نویسان جهت نگارش اینگونه نامه هایی متقاضیان را مجبور به
طی مسافت زیادی برای یافتن افرادی که به دانش زبان انگلیسی ، حقوق و نامه نگاری مسلط بوده و قادر به نگارش اینچنین
نامه های باشند ، می نماید. اما نگران نباشید اینجانب نگارنده هر نوع نامه ای را
که نیاز داشتید براتون تنظیم می نمایم. فقط کافی است به لینک تلگرامی زیر پیام ارسال نمائید.
https://telegram.me/NamehNegariDarSarpoleZahab
