حضانت دختربچه و پسربچه پس از طلاق با کیست؟

حضانت فرزند مشترک چیست؟

                                                                                   حضانت فرزند مشترک

   حضانت فرزند ذکور تا سن 7 سالگی با مادر و سن 7 تا 15 سال قمری با پدر و سپس فرزند ذکور اگر به 15 سال قمری رسید حق انتخاب را دارد و فرزند اناث تا 7 سالگی با مادر تا سن 9 سال قمری با پدر و بعد از 9 سال قمری حق انتخاب با دختر است مگر قانون یا توافق زوجین به نحوی دیگر باشد. در صورتیکه بین زوجین توافقی برای حضانت حاصل نشود که البته قانون حق تقدم را در این راستا به زوجین اعطاء نموده است ، اما فرزندان ذکور و مونث تا 7 سالگی حضانت آنان با مادر و سپس دختر که به سن 9 سال قمری رسید حق انتخاب با او خواهد بود که پدر یا مادر را انتخاب کند بین 7 تا 9 سال حضانت دختر به عهده پدر است و در رابطه با فرزند ذکور بعد از 7 سالگی تا 15 سال قمری فرزند ذکور حضانت وی به عهده پدر است و سپس تا 18سالگی و تا پایان تحصیلات عالیه هزینه ها به عهده پدر است مگر توافق زوجین به نحو دیگری باشد. ماده 1172 قانون مدنی مقرر می‌د‌ارد:" هیچ یک از ابوین حق ندارد در مدتی که حضانت طفل به عهده آنها است از نگهداری او امتناع کند... بنابراین اسقاط تکلیف جایز نیست"

نحوه ملاقات طفل

 

  اما نکته دیگری که جای بررسی دارد این است که در صورتی که حضانت طفل به یکی از والدین سپرده شده باشد، دیگری که بعد از جدایی حق حضانت ندارد چگونه می‌تواند فرزند خود را ملاقات کند؟ در این خصوص ماده 1174 قانون مدنی قابل ملاحظه است که می‌گوید: «هر کدام از والدین که طفل تحت حضانت او نیست، حق ملاقات طفل خود را دارد.

تعیین زمان و مکان ملاقات و سیر جزییات مربوط به آن در صورت اختلاف بین والدین با محکمه است» با توجه به این ماده هر یک از والدین این حق را دارند که در فواصل معین با کودک خود ملاقات کنند و حتی فساد اخلاقی مادر یا پدر هم باعث نمی‌شود از ملاقات وی با فرزندش جلوگیری شود.

 در صورتی که میان پدر و مادر درباره مدت ملاقات و نحوه آن توافق شده باشد، طبق همان توافق عمل می‌شود. بنابراین اگرچه در مورد انصراف از حضانت امکان توافق وجود ندارد؛ اما در خصوص چگونگی ملاقات می‌توان توافق کرد. 

اما در صورت توافق نکردن، دادگاه در حکم خود مدت ملاقات و نحوه آن را برای کسی که حق حضانت ندارد‌، معین می‌کند‌. به طور معمول دادگاه‌ها یک یا دو روز از آخر هفته را به این امر اختصاص می‌دهند و گفته می‌شود ملاقات بیش از این با شخصی که حضانت را به عهده ندارد‌، موجب اختلال در حضانت و دوگانگی در تربیت کودک می‌شود.

باید توجه داشت که محروم کردن از ملاقات فرزند امکان ندارد چون سلب کلی حق ملاقات از پدر یا مادری که حضانت به عهده او نیست، برخلاف صراحت ماده قانون مدنی است و دادگاه نمی‌تواند حکم به آن بدهد. با وجود این اگر ملاقات با پدر یا مادری که حضانت به عهده او نیست واقعاً برای مصالح کودک مضر باشد، دادگاه می‌تواند مواعد ملاقات را طولانی‌تر کند و مثلا به جای هفته‌ای یک‌بار‌، ماهی یک بار یا هر شش ماه یک‌بار تعیین کند یا ملاقات با حضور اشخاص ثالث باشد.

در برخی موارد پیش آمده است که ملاقات یکی از والدین بر کودکان اثر زیانبار غیرقابل جبرانی داشته است یا حتی در این ملاقات‌ها بیم خوف جانی فرزند وجود داشته است؛ در این موارد برای جلوگیری از صدمه به فرزند‌، می‌توان با حکم دادگاه مانع از دیدار یکی از والدین که دچار چنین مشکلی هستند، شد.

https://telegram.me/NamehNegariDarSarpoleZahab